Dit is hoe we een vakantie op de Birgitte ons voorstellen; we beginnen weken van te voren met voorbereiden van de tocht naar een leuke bestemming, zoals Denemarken. Ondertussen laat ik de Birgitte vol met de nodige vakantieboodschappen, zodat er onderweg zo min mogelijk gehaald hoeft te worden en dan varen we bepakt en bezakt uit. Eenmaal op zee genieten we van het langzaam wiegen van de Birgitte op de golven om rustig in vakantiestemming te komen (waarschijnlijk is Sebas ondertussen in slaap gevallen en lees ik lekker een boek). De dagen daarna staat er een lekker windje zodat we snel in het beloofde land aankomen en genieten we van alle nieuwe plaatsen die we aandoen, de ondergaande zonnen vanaf het dek en maken we een heleboel mooie foto`s. Zo dat is het droomplaatje en hopelijk hoe onze vakantie er over een jaar of zes uitziet. Dan nu de werkelijkheid.
De vakantie begint ook met de nodige voorbereiding. Helaas hebben we hier niet al te veel tijd voor, omdat we allebei heel veel moeten werken en dus ook geen tijd hebben om een blog te schrijven en veel dingen uit te zoeken. We beginnen dus op hemelvaartsdag niet al te ontspannen aan onze vakantie. En zelfs dat zeg ik al verkeerd, want mijn vakantie is nog iets verlaat. Omdat ik vrijdag ook nog even moet werken, maar we doen gewoon net alsof. Dus zoals dat in een vakantie hoort staan we op tijd op en trekken we onze vakantie outfit aan (lees overall/tuinbroek met een oud shirt en werkschoenen). Je begrijpt al we gaan niet naar het strand, maar rijden naar de Birgitte. Het was immers een vakantie op de Birgitte dit jaar. Eenmaal aangekomen op de Birgitte beginnen we heerlijk relaxed met het verder afmaken van het voordek. Dus ik breeuw vrolijk en Sebas maakt de laatste stukjes in het dek. Dus het eind van het dek komt inzicht. Zouden we dan toch `gewoon` vakantie kunnen vieren denk ik heel even. Maar ja, dan kijk ik opzij en zie ik de dekrand en die is toch nog steeds heel slecht en staat op de planning voor deze vakantie, zodat misschien toch de zeiltjes niet meer nodig zijn. De zeiltjes voor de zijkant dan he? Niet die om mee te zeilen, want die hopen we toch ooit nodig te hebben…
We sluiten onze eerste vakantiedag af met een heerlijk diner met Jan, Janneke en Joram aan het dok (om toch een beetje ons vakantiegevoel van vorig jaar terug te krijgen).
Op vrijdag staan we vroeg op. Ik om te gaan werken en Sebas om natuurlijk verder te klussen. Hij zorgt dat we binnenkort weer kunnen varen door de stuurstand aan te passen en weer terug te plaatsen. Vroeger stond deze op dek, maar natuurlijk bleef het water daar staan en ging het dek daar rotten. Dus halen we hem nu van dek en plaatsen we hem ook meteen hoger, zodat je niet elke keer als je aan het stuurwiel draait hoeft te bukken en even niks meer ziet. Op donderdag hebben we samen de goede hoogte bepaald, want Sebas wil hem door zijn lengte natuurlijk hoger dan ik. Maar we hebben weer een goede compromis kunnen sluiten, waar we beiden blij mee zijn. Ik had gehoopt op tijd klaar te zijn met werken, maar kan natuurlijk niet dingen half achterlaten. Dus het wordt helaas een latertje, waardoor ik maar uit mijn werk naar huis rijdt en we samen iets simpels eten. Morgen weer een dag, maar dan echt vakantie voor ons allebei.

De nieuwe stuurinrichting
Op zaterdag hebben we de luxe van m`n ouders die even komen helpen. Dus maken we daar misbruik van en voeren we onze grote hobby uit; pekken. Het is alleen best wel heel warm, waardoor de pek zacht blijft en er dus eeuwig geschrapt kan blijven worden en we heel erg op moeten passen waar we lopen. Want je maakt zo afdrukken in het pek. Er moet ook snel gestofzuigd worden, want het zaagsel van het schrappen gaat zo de naad en zit dan vastgeplakt. Gelukkig hebben we super mama aanboord die heel snel kan stofzuigen. En zo vullen we met z`n vieren weer aardig wat naadjes. We sluiten de dag af met de nodige boodschappen van de vakantie. We halen lekker wat vlees, zodat ik `s avonds alles kan braden en pastasaus kan maken en dan alles weer in zakjes kan stoppen en in kan vriezen. Dan kunnen we de rest van de vakantie lekker makkelijk snel en overal eten. De helft gaat namelijk mee naar de Birgitte en stoppen we daar in de vriezer, als we dan zin hebben om lang te klussen kunnen we toch fatsoenlijk eten. Ook maak ik nog even een kwarktaart om de vakantie te vieren (je moet iets verzinnen toch als je trek hebt in kwartaart?).
Op zondag houden we een iets relaxte klusdag en maken we de stuurinrichting ook weer echt werkend door deze te vullen met olie. Ook moet de watertank nog steeds worden vastgezet, dus halen we deze met wat moeite weer een stuk naar voren zodat ik er achter kan kruipen om beugeltjes te monteren waar straks de spanbanden aan vast kunnen. Je begrijpt al dat die ruimte achter de tank niet al te groot is en deze vast zetten dus zeker niet makkelijk is. We lachen ons uiteindelijk wel rot, omdat ik mezelf natuurlijk weer pijn doe en naar mijn idee bijna m`n neus breek. Hoe krijg je dat nou weer voor elkaar vraag je je misschien af? Nou door gewoon met veel kracht de sleutel van de houtdraaibout te laten schieten en op je neus uit te komen. Natuurlijk zit ik op dat moment klem en kan ik niks anders dan met tranen in m`n ogen van het lachen en de pijn aan Sebas vertellen wat er nou gebeurd, want die kan dat allemaal niet zien en hoort alleen maar heel hard au. Maar ja uiteindelijk zitten de beugels vast en kom ik onder de tank door er weer achter vandaan en kan de tank weer op zijn plaats. We moeten nu alleen nog beugels om ze de banden van onder vast te maken, maar ja het is zondag. Dus dat zal even tot morgen moeten wachten. We doen nog wat opruim werkzaamheden en besluiten dan een vakantie avond te houden en even lekker in onze tuin onder het genot van een stukje kwarktaart te genieten van onze vakantie. Al kan ik erg moeilijk stil zitten en ga ik liever iets doen, we proberen toch even te ontspannen.

Gezellig achter de watertank
De maandag en dinsdag brengen we verder door op het voordek met het afmaken van de laatste stukken in dek en het breeuwen. Daarnaast houden we grote opruiming en meten we nog een keer al het hout op wat we nodig denken te hebben. Want morgen gaan we op roadtrip naar Drenthe om hout te halen voor de dekrand en dan moeten we natuurlijk wel heel precies weten wat we nodig hebben. Ook zetten we de watertank nog even echt vast.
Op woensdag staan we nog eerder op en vertrekken we om kwart voor acht met aanhanger en lunchpakket op weg naar Fijnhout Drenthe in Nieuw-Amsterdam. Waarom zo ver vraag je je misschien af. Dit komt, omdat we kwartiers gezaagd eikenhout van ruim 80mm dik willen hebben van goede kwaliteit. Dus zonder knoesten en niet te snel gegroeid. Maar vooral echt kwartiers gezaagd, omdat hout dat op deze manier gezaagd is niet krom trekt en dat is wel fijn als je een mooi strak dek wilt. Helaas is deze manier van zagen voor het rest hout dat overblijft uit de boom niet zo voordelig, wat het hout weer erg duur maakt. Na drie uur rijden komen we bij de houthandel aan, waar we uiterst vriendelijk worden geholpen. We mogen zelf de balken die we willen uitzoeken en worden daarbij geassisteerd als we willen. We zijn ruim twee uur aan het omstapelen en opzoek naar de ideale balken van de juiste breedte, dikte en lengte. Maar dan hebben we toch uiteindelijk gevonden en laden we ze in in de aanhanger. Best zwaar en dan is het eigenlijk nog maar de helft van wat we nodig hebben. We halen nu namelijk uit kosten overweging en omdat we simpelweg qau gewicht niet meer mee kunnen nemen, maar alleen het hout voor de dekrand aan bakboord. Het is wel zo dat stuurboord beter lijkt te zijn en we hopelijk dus daar minder hout nodig hebben. Want voor bakboord hebben we al een halve kuub hout nodig. Na te hebben afgerekend en zelfs een flesje water voor onderweg te hebben gekregen gaan we weer op weg. Het is een zware lading en een heel stuk rijden, dus ik neem het ook maar een stukje van Sebas over zodat hij ook even z`n ogen kan sluiten. Zo`n dag in de auto en sjouwen met het hout is best vermoeiend. Rond half zes zijn we uiteindelijk weer in Middelharnis en kunnen we nog net uitladen voor het hard gaat regenen. Onze opgeruimde Birgitte ligt gelijk weer vol, maar wel met mooie stukken hout. Waar we allebei vrolijk van worden, ook al zijn we hierdoor weer arme sloebers. Twee jaar geleden nooit gedacht dat we blij zouden worden van het kopen van mooi hout. Als het net begint te regenen komen Hans en Jan op visite. Hans (oom van Sebas) heeft de Birgitte voor het laatst gezien toen ze nog maar net in het dok stond, dus er is ondertussen al weer aardig wat veranderd. Vol trots leiden we hem rond en bedenken ons dat we het afgelopen jaar toch wel aardig wat hebben gedaan. Na de rondleiding eten we snel en kleed en ik me snel om, want het is tijd om te gaan roeien. Ik had vandaag immers nog niet echt gesport 😉

Het houtwalhalla

Zo die nemen we mee

Nieuw hout, daar worden we vrolijk van!
Donderdag moet Sebas even een andere boot om varen voor iemand en klus ik dus alleen. Helaas is het niet echt lekker weer en regend het soms hard. Het idee was eigenlijk dat ik zou gaan pekken, maar dat stel ik uit tot na de lunch (dan is het droog). De ochtend vul ik met het weghalen van de kachelpijpstellage onder de tent. Die hebben we even niet nodig en zo kunnen we ook hieronder het laatste stukje dek breeuwen en pekken. Ik maak m`n keukentje af en ruim Sebas zijn auto op, want die wordt een steeds grotere verzamelplaats van van alles en nog wat. Dan is het eindelijk droog en ga ik voor het eerst alleen pekken. En ik kan je nu vertellen dat is best zwaar in je eentje. Eerst de pek opwarmenen in een beker gieten. Oke tot nu toe niet echt zwaar. Dan snel gieten en dan snel schrappen, want vandaag is het niet zo warm en kan ik dus niet zo lang schrappen. Dan weer snel pek opwarmen en dan begint het circus weer opnieuw. Uiteindelijk houdt ik het drie rondes vol, dan ben ik uitgeput. Maar ja het dek is weer een stukje dichter. Gelukkig heb ik ook nog een goed excuus op te kunnen stoppen, want m`n collega Rob komt nog even ons project bekijken en die moet ik natuurlijk wel even rondleiden.

De nieuwe keuken!

Alleen aan de pek
Op vrijdag begint het feest in Middelharnis. Op zaterdag is het namelijk Menheerse (Middelharnis in plaatselijke taal) havendag en die wordt op vrijdag begonnen met de intocht van een oude logger die in de buitenhaven ligt en naar binnen wordt gebracht om daar opgeknapt te gaan worden. Dit wordt gedaan in een stoet waar onder andere de stichting kotter zeilen (SKZ) aan mee doet. Wij zijn daar ook lid van en zullen ze dit weekend voor het eerst ontmoeten. Ik fiets dus met camera naar de sluis om foto`s te maken van de intocht. De intocht gaat echter erg langzaam dus na wat foto`s fiets ik weer terug, zodat Sebas en ik samen zitten op onze rand met de voetjes boven het water de rest van de intocht kunnen zien en kunnen zwaaien naar de mede kotter eigenaren.

De intocht
Naast dit alles zitten we natuurlijk niet stil, want dat mooie hout moet wel een bestemming krijgen, dus beginnen we met slopen van de eerste stukken. Hiervoor verplaatsen we eerst de boot een stuk naar achter. Breiden we het terras wat uit, zodat we er goed kunnen werken. Tijdens het slopen komen we erachter dat een goede kettingzaag toch wel erg handig zou zijn voor het slopen van de oplengers (paaltjes op dek). Dus die gaat Sebas dan maar halen bij de Gamma. Je kan immers nooit genoeg gereedschap hebben. Met de kettingzaag zagen we dan de eerste oplenger door en die was toch nog slechter dan we hadden gedacht. Hopelijk geen voorteken voor de rest.

Eerste stukje slopen…

Ziet er niet echt goed uit 😦
Rond zeven uur worden we opgehaald door een kotter om te gaan eten op het marineschip wat in de buitenhaven ligt met de andere kotteraars. Na het eten lopen we samen lekker terug naar ons kottertje.
Op zaterdag klussen we tussen de drie groepen kotteraars door die de Birgitte komen bezoeken vrolijk door in de hitte. Helaas valt er ook af en toe een buitje, dus bouwen we ook nog een tentje om droog en in de schaduw te kunnen werken. Ik ga nog even op pad voor een partytent, maar was duidelijk niet de enige. Want ze zijn helaas overal uitverkocht. Dan maar zonder. We maken het eerste stuk nieuwe dek op maat. Een hoop gepuzzel en meten, want niks is recht of haaks. Maar samen komen we er wel.

Schaduw of regentent?
Op zondag zouden we eigenlijk meedoen met een wedstrijd van de kottervereniging, maar we moeten helaas naar een goede vriendin in het ziekenhuis en zeggen deze dus af. Uiteindelijk blijkt de hele wedstrijd te zijn afgelast doordat er geen wind staat en missen we dus niks. Voor het bezoek klussen we nog wat aanboord en sloop ik een stuk en gaat Sebas nog even aan de aan de slag met epoxy.
Voor maandag wordt code oranje afgegeven, dus we besluiten lang aanboord te blijven om te kijken of alles goed gaat. We kunnen dus een lange dag klussen. We beginnen met het vastzetten van ons eerste stukje. Deze gaat met draadeinden de binnenste dekrand in en wordt vastgezet met nagels aan de spanten. De locatie van de draadeinden en nagels is even puzzelen, omdat je rekening moet houden met de oude nagels. Maar ook dit puzzeltje wordt weer opgelost en zo hebben we ons eerste stukje nieuwe buitenste rand. De draadeinden zetten we overigens vast met constructie tix in het het hout om wat sneller door te kunnen. Epoxy moet namelijk een dag drogen. Wel zetten we met epoxy de volgende twee stukken aan elkaar. Dan gaan we aan de sloop, want het nieuwe stukje dek smaakt naar meer. We slopen een heel groot deel van de binnenste dekrand weg. Samen worden we er al best handig in. Want zoals gewoonlijk wil de Birgitte ook haar slechte delen moeilijk afstaan. Ze hebben denk ik samen toch ook een band opgebouwd. Maar soms is nieuw toch beter, dus wij zetten door en worden steeds zwarter en zwarter en dat komt toch niet door de zon. Aan het eind van de dag voor de lucht echt donder wordt gaan we nog even bij Ben kijken, die in de andere loods nog steeds aan zijn boot aan het schuren is, maar bij hem komt het eind in zicht. Dat kunnen wij nog niet zeggen, dus voor de regen gaan we snel terug om weer verder te gaan. Uiteindelijk valt de code oranje wel mee en gaan we na het eten en het opruimen lekker naar huis om bij te komen van het gat in ons dek. Want we hebben binnen nu wel veel licht van buiten. Dat kan nooit goed zijn (al is het wel lekker licht nu binnen).

Best wel leeg zo

Wel lekker licht binnen!

En je kan lekker naar buiten kijken
Op dinsdag is het tijd om het eerste grote binnenste stuk te gaan maken. Sebas haalt hiervoor hardboard bij de Gamma, zodat we eerst een mal kunnen maken. Want deze rondingen uitmeten valt niet mee en het hout is nogal kostbaar. Dus fouten maken zou een dure grap zijn. Daarnaast is het stuk hout wat erin moet nogal zwaar en is een paar keer passen en meten dus niet echt leuk. We zagen het hardboard in stroken en zetten dan een flexibele lat langs de oplengers en tekenen de eerste ronding af. Als deze goed pas is tekenen we vanaf binnen de andere kant af. Ook deze zagen we met de decoupeerzaag uit de mal en na nog wat passen en meten en wat schuren aan de mal past deze precies en wordt het tijd voor het echte werk. We tekenen de mal af op het nieuwe hout en zagen met de decoupeerzaag de vorm. Dit wordt niet echt heel mooi, maar ja de vorm zit er wel redelijk in. Helaas is de balk nog te dik voor de schaaf, maar hij moet toch nog dunner worden. Dus we gaan met de balk naar de vandikte bank. Waar we hem terug brengen naar de dikte die hij moet worden. Daarna kunnen we wel schaven en met onze eigen schaaf en beginnen we met het echte pas maken een heel karwei, wat helaas nog niet klaar is als we al weg moeten. Want vanavond gaan we gezellig een avondje op visite.

De mal past
Op woensdag doen we dus het laatste schaafwerk en dan past hij eindelijk. Wel een heel gaaf gezicht zo`n groot nieuw stuk dek. Als deze past, maakt Sebas een stukje in het dek iets naar voren waar deze balk op aansluit, zodat de las straks gelijmd kan worden tussen de twee balken. Ondertussen sloop ik verder, want nu de binnenste balk past tegen de oplengers kunnen de slechte oplengers en de stukken dek ertussen worden weggesloopt. Tijdens het slopen vind ik echter steeds meer rot en uiteindelijk verdwijnen er vier oplengers naast elkaar en houden we een gapend gat over. Best even slikken. Zelfs de pennenbank verdwijnt. We zullen nu echt even hard aan de slag moeten, want dit kan niet zo blijven!

Oeps, misschien een beetje veel weg?
Op donderdag zetten we daarom maar snel het eerste grote stuk vast. Nadat ik ook hier eerst weer even een uurtje aan het puzzelen ben waar straks de draadeinden en de nagels kunnen komen. Het wordt een hele tekening op de balk, maar ook hier komen we uiteindelijk uit en zetten we haar vast. Ik moet mijn gewicht nog in de strijd gooien, want de balk moet een flink stuk buigen door de holling in het dek. Maar het lukt en het tweede stuk dekrand is een feit. Dit geeft weer moed, dus we slopen weer stukje verder en maken het volgende binnen stuk pas. Deze kunnen maken zonder mal en gaat daardoor iets sneller. Wel moet ook deze natuurlijk door de vandiktebank en vaak worden geschaafd, maar in een middag is hij toch ook klaar. We halen dan nog even alvast de volgende plank door de vandiktebank en besluiten nadat ik nog een stukje rot uit dek zaag dat het weer tijd is voor een avondje vrij. Natuurlijk hoort hier ook taart bij. Dus eenmaal in Oostvoorne spring ik op mijn fiets om de ingrediënten voor appeltaart te halen, want ik heb zin om deze te maken en Sebas is nooit te beroerd om deze op te eten.

Het eerste grote binnenste deel!
Op vrijdag maken we het tweede deel van de binnenste rand toch nog iets ruimer, want hij gaat er nu wel heel erg piepend in. Dan slopen we weer verder en maken we het derde deel passend met behulp van een mal. Want dit stuk verloopt heel erg in breedte en past daardoor maar net uit de balk die we hebben gekocht. Tijdens het zagen van dit deel zien we echter weer gaatjes zitten in het hout en denken direct natuurlijk weer houtworm. Waarschijnlijk is dit ook zo, want we zien echt gangetjes. Maar nergens beestjes. Dus we zagen de meeste gaatjes eraf en besluiten de balk daarna te behandelen. Na nog wat te hebben opgeruimd, want gedurende dag gebruiken we toch wel heel veel verschillend gereedschap: breekijzer, beitels, hamers, bandschuurmachine, fein, afkortzaag, schaafmachine, kettingzaag en dan ben ik vast nog iets vergeten. Ja de dikke peerzaag (decoupeerzaag)! Eten we aanboord lekker chicken tonight en gaan dan opweg naar de Trimsun om de eerste wedstrijd van het WK voetbal te kijken. We lachen ons rot en het was nog lang onrustig in Stelly. Maar er zijn wel veel punten gedrukt, door Sneijders (inside joke) 😉

…

Sebas z`n special afteken tool

Weer slopen…

We komen er wel
Op zaterdag beginnen we dus iets later. Maar vandaag ook weer hulptroepen in de vorm van Jaap en Marjolein. Tijdens het slopen kwamen we er namelijk achter dat de een van de wandputtings voor erg dun geworden is en die komt m`n vader dus vervangen. Althans het idee is om het oude oog te plaatsen op een nieuw stuk strip en deze weer vast te lassen aan het deel dat nog wel dik is. Als we echter nog eens goedkijken zien we dat het oog ook heel slecht is en maakt Jaap dus eindelijk van de strip ook een nieuw oog, een heel karwei maar wel met een super gaaf eindresultaat! De volgende is ook op een plek een stuk dunner geworden, dus ook deze last hij weer vol. Ondertussen zet mijn moeder de twee laatste nieuwe delen in de olie tegen de houtworm en haalt ze nog wat naden leeg van de dekrand achter. Sebas en ik slopen ondertussen verder en reparen met epoxy de spanten en de bovenste gang waar straks de nieuwe delen opkomen. Helaas moet ik om verder te kunnen slopen wel eerst de walspanning weer omleggen naar binnen. En zo gaat ook deze dag weer als een speer voorbij, maar wordt er wel veel gedaan. Onze vakantie is ondertussen ook zo goed als voorbij, want maandag moeten we weer aan de slag. Nou ja, de betaalde aan de slag, want om nou te zeggen dat we de afgelopen dagen hebben stil gezeten. Daarom houden we op zondag maar een echt dagje vakantie. Of moet ik zeggen dat we een dagje thuis zijn, want ook daar wacht de was en de rest van het huishouden. Ach we staan in ieder geval niet vroeg op, zitten af en toe lekker in de tuin en rusten zo toch een beetje uit om straks weer lekker aan de slag te gaan. En ondertussen heeft de Birgitte toch mooi al weer nieuwe stukken dekrand en weten we precies hoe we verder moeten en zien we het nog steeds zitten.

Aan vervanging toe?

Nieuw oog in de maak

Klaar 🙂

Hulpteam hard aan de klus